Metoda PNF

Metoda PNF, czyli torowanie nerwowo-mięśniowe jest jedną z metod terapeutycznych opartych o rozwój neurofizjologiczny człowieka, wykorzystuje w terapii najsprawniejsze rejony ciała do uzyskania aktywności ruchowej w obszarach słabszych, bądź uszkodzonych. Ruchy wykorzystywane w tej metodzie są trójpłaszczyznowe, zgodne z naturalną pracą mięśni i stawów, mają za zadanie maksymalne pobudzenie ekster- i proprioreceptorów znajdujących się w ciele oraz różnych sfer kory mózgowej, w celu ułatwienia (torowania) ruchu w obszarze uszkodzonym. Wielokrotnie powtarzany ruch może spowodować utworzenie nowego wzorca ruchowego, czyli przywrócić przewodnictwo nerwowe w uszkodzonym obszarze.

Metoda PNF ze względu na swój bezbolesny charakter jest bardzo przyjazna dla pacjenta, wykorzystuje silne odcinki ciała i umiejętności chorego do reedukacji utraconych funkcji. Ponadto metoda ta umożliwia pracę z pacjentami na każdym poziomie dysfunkcji, zabezpiecza terapią wiele funkcji od wegetatywnych po ruchowe. W metodzie PNF ważnym aspektem jest edukacja pacjenta, pacjent ma swój udział w planowaniu terapii oraz kontynuuje terapię w formie programu domowego. Dzięki dokładnej analizie problemu i ukierunkowanych działań metoda PNF jest bardzo efektywna.

Metoda PNF w pediatrii

Metoda PNF uczy dziecko samodzielności ruchowej, opartej o fizjologiczne wzorce. Terapeuta ocenia małego pacjenta globalnie, dobierając odpowiedni rodzaj ćwiczeń nie tylko do jego potrzeb, ale i do jego realnych możliwości. Proponowane przez specjalistę ruchy są naturalne, zbliżone do tych wykonywanych na co dzień. Ćwiczenia są przyjemne, a co najważniejsze są bezbolesne dla dziecka – oparte często na zabawie motywującej do wykonania wysiłku. Bardzo ważną rolę odgrywa również współpraca z rodzicami.

Strategią terapii jest:

• wydawanie jasnych poleceń,
• kształtowanie świadomości ciała,
• stymulacja koordynacji ręka-oko,
• planowanie i wyobrażenie ruchu,
• stymulacja wielozmysłowa

Metoda PNF jest wskazana między innymi przy:

• dziecięcym porażeniu mózgowym
• zespole Downa
• dystrofii mięśniowej
• wadach postawy
• skoliozie
• rdzeniowym zaniku mięśni
• przepuklinie oponowo-rdzeniowej
• uszkodzeniach centralnego układu nerwowego

Ćwiczenia ze specjalistą mają za zadanie przede wszystkim poprawić równowagę i koordynację dziecka, a także widocznie zwiększyć siłę i wytrzymałość mięśniową. Fizjoterapeuta, w oparciu o mocne strony i umiejętności dziecka, ukierunkowuje ćwiczenia również na zwiększenie zakresu wykonywanych ruchów, polepszenie czucia głębokiego czy też poprawę techniki chodu. Całość ma na celu zwiększenie lub przywrócenie samodzielności ruchowej małego pacjenta.