Guliwer
Guliwer jak śnieg biały, różne ma zamiary. Piękny jak z bajki, urok rozsiewa, zachwyca dzieci. Kiedy coś mu nie pasuje, to dość szybko leci. Sierść jedwabista, ogon lśni, grzywa króciutka - raczej kiepski styl.
Do ludzi przeważnie z sercem wychodzi, ale zdarza się, że w kącie się sroży. Z końmi częste zadymy chłopak robi, ale załoga Zagrody niebawem go poskromi. Mozarta muzyką w jego duszę trafiono i temperament na zajęciach już prawie uspokojono. Wysoka wrażliwość słuchowa u tego konia a podczas zajęć dźwięków z kurnika jak na ucho słonia. Akcja w kurniku najbardziej prowokuje go do bryku. Trampolinę i huśtawkę obserwuje, ale już coraz mniej go to absorbuje. Zerka na pojazdy sąsiada, ale to takie męskie prawa.
Na komendę “uwaga” od razu ucho stawia, na “hop hop” przyspiesza chody a ”galop”, ”kłus”, to dla niego hasło do swobody. Guliwer skacze zgrabnie, kiedy na grzbiecie jeździec nie jedzie marnie. Guliwer od upałów stroni więc na wakacje chce jechać do Laponii.
